Երգիծաբանը վերցնում է այն, ինչ իրեն անհրաժեշտ է։ Պարոնյանն իր «Մեծապատիվ մուրացկաններ» երգիծավեպում գործի է դրել ժանրի բոլոր երանգները՝ թեթև հեգնանքից մինչև ոչնչացնող ծաղր, ինչն էլ ծիծաղ էր առաջացնում կարդալիս, նույնիսկ մտածելու տեղիք տալիս, թե որքան տխմար կարող են լինել մարդիկ։ Ինձ ծանոթ գրողներից Պարոնյանը երևի առաջինն է, որ իր ստեղծագործության մեջ խոսում է ընթերցողի հետ և դա բավականին լավ է ստացվում։
Continue reading “«Մեծապատիվ մուրացկաններ»․ Հակոբ Պարոնյան”
Միլենա Քամալյանի ուսումնական բլոգ 